بازنشستگی یعنی رسیدن شاغل به سن و شرایطی که طی آن توان کار کردن او کاهش می یابد و نیروی کافی برای ادامه فعالیت های شغلی را ندارد. سن بازنشستگی در جوامع مختلف با توجه به شرایط اقتصادی-اجتماعی متفاوت است و از ۵۵ تا ۷۰ سالگی تغییر می کند. با توجه به تعریف سازمان بازنشستگی کشور، بازنشستگی عبارت است از خاتمه یافتن حالت اشتغال کارمند رسمی دولت با داشتن شرایط خاص سنی و سنوات معین کاری براساس قانون که پس از آن فرد بطور مادام العمر حقوق بازنشستگی دریافت می کند.
در این برهه از زندگی افراد می توانند در خانه بمانند و به ورزش و مطالعه یا مسافرت بپردازند یا کاری را که مورد علاقه شان است برای کسب درآمد انجام دهند. واکنش بازنشستگان به این دوره متفاوت است. بعضی شاد و خوشحالند و برخی دیگر نگران و ناراحت هستند. برای عده ای آینده همراه با فرصت های فراوان است و برای گروهی آینده مملو از بی ثباتی و ناامنی است. توجه به وضعیت روانی و جسمانی بازنشستگان یکی از موارد ضروری و حائز اهمیت در راهنمایی و مشاوره سالمندی و بازنشستگی به حساب می آید.